Kitap - Sinema

 Maddenin Beşinci Hâli Sanalda kazan kaldırmak kolaydır. Kazanı kaldıran sensin ama aynı anda kazan kaldıranı, kaldıran da sen olabilirsin çünkü sanal bir kişinin birden fazla kişiye bürünmesine imkan veren bir üretim aracıdır. Bir kişiden bir başka kişiye geçmek fareyi ekranda oynatıp klavye ile bir kaç harf yazmaktan ibarettir. O halde Karşıt kutupların tek bir kutup olmadığını kim ispatlayabilir? Karşıt kutuplardan söz edemediğimiz zaman herhangi bir kutuptan söz etmemiz mümkün mü? Hem sağcısın hem solcusun. Hem hayvan katilisin hem de hayvan hakları çığırtkanı. Hem zalimsin hem mazlum. Zıt kutupları bünyende birleştiren sen değilsin. Sen sadece elektriksel iletkeye yön veriyorsun. Çevre seni zerre kadar ilgilendirmediği halde çevreci görünebilir, fidan bağışında bulunduğuna dair gerçek/sahte bir delil paylaşabilirsin. Sen anonimsin. Sen sen değilsin. Sen kimsin? Kendini tanımlayabilirsin. Hem de bin farklı şekilde. Herkese dönüşebilirsin. Herkese dönüşmek herhangi birine dönüşmek d

 HAYATI YAŞAYAN KÖY Hava sıcaktı. Yola çıkmak için bütün hazırlıklar yapıldı. Herkes, yola çıkıldığı zaman en fazla ne kadar mutlu olunabilirse o kadar mutluydu. Köy için yola çıkmak sıradan bir gezi ya da öylesine bir seyahat değildi onlar için. Daha çok köyün o kendine has havasını teneffüs etmek, az da olsa ciğerlerine temiz hava çekebilmekti. Herkes köydeki akrabalarının uğraşıp, didinip yetiştirdiği, sebze ve meyvelerin, doğal tadını, almak için bir an önce köye varmak istiyordu. Çocukların neşeleri yüzlerinden okunuyordu. Araba gittikçe şehir kayboluyor, köye doğru gidildiğinden şüphe edilmeyecek kadar çok ağaç, dağ ve yeşillikler görülmeye başlıyordu. Ve nihayet buğday ve nohut tarlaları, bir kaç köylü ve bir kaç eşek... Köyümüze hoş geldiniz tabelası ve lastik tekerleyen küçük çocuklar... İşte arabadan indiler.  Hiç şüphesiz köye gelindiğinin en güçlü belirtilerinden birisi tezek kokusudur. Tezek kokusu insana hem köyün doğallığını hem de zorluğunu anlatır. Köye indikleri anda

  (Yok) (Olası) Bir Yazı Ben anlatmak istediklerime ve asla anlatmayacaklarıma karar veremiyorum. Kelimeler kafamda düğümleniyor. Onları hizaya çekecek toparlayacak ve anlamdıracak olmayı nasıl başaracağım? Herhangi bir gerçekten mi başlamalıyım yoksa herhangi bir hayalden mi? Bütün yaşadıklarımın hayatımda yeri var mı? Olan biten bunca şeyden sonra yaşadım demeli miyim? Hangi senaryonun içinde bilmem hangi yapmacık ve iğreti haller sergiledim. Beynim benim beyin benim. Aforizma biriktiriyorum kafamda bir süredir... Yeniçerileri düşünüyorum. Son sahih Bektaşileri düşünüyorum. Yeniçerilerle beraber Bektaşileri düşünüyorum. Hacı Bektaşi Veli'nin(ra.) manevi sekir halinde dolaşan üç beş dervişi geçiyor hayalimde külahlarıyla. Son sefaraddan yazan savaşlar canlanıyor beynimde. Westworld'un bilmem kaçıncı bölümü aklıma geliyor. Az önceki yeniçerileri hangi ara unuttum? Atlarıyla resmi geçit yapıyorlardı. Yeniçeriler ata binmez onlar yaya idi diyeceksiniz. Hayal değil mi ata binen at